Rumiak tłumaczy: "Nie ironia, i nie kontestacja, czyli nie krytyka jest tutaj celem. Jest nim raczej afirmacja - paradoksalna możliwość wyjścia poza zaklęty krąg sztuki właśnie za pomocą sztuki; patrzenie na nią z dystansu dzięki niej samej. Bez fetyszyzowania. Bez snobizmu. Trudno nie zgodzić się z Cezarym Bodzianowskim, kiedy mówi o galeriach, że: "karty są rozdane. Cokolwiek się tam zdarzy, będzie sztuką" (?) Całość projektu łatwo daje się też odnieść do zjawiska zdefiniowanego przez Nicolasa Bourriaud jako relational aesthetics, czyli tego rodzaju działalności, która ucieka od zeskorupiałych instytucji galeryjnych w kierunku spotkania z człowiekiem, i formy, która się z takiego spotkania rodzi (to także inspiracja Gombrowiczem, którego Bourriaud przywołuje). W moim przypadku ważna jest również podróż i spotkanie z nowymi miejscami".

Sławomir Rumiak (1972), studiował na  katowickiej filii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Do niedawna zajmował się głównie fotografią, jego ostatnie projekty przybierają wielowątkowe formy: instalacji filmowej, podróży etc. Rumiak wykładał gościnnie na ASP w Katowicach, Akademie voor Beeldende Kunst w Enschede oraz Tokio Institute of Polytechnics. W 2003 roku opublikował album z fotografiami Książka miłosna. Wystawiał indywidualnie w Polsce i za granicą, m.in.: Il tempo Gallery, Tokyo, Galeria ZPAF, Katowice, Fotogalerie Objectief, Enschede, Holandia; Kronika, Bytom. Artysta mieszka i pracuje w Czechowicach-Dziedzicach.
www.rumiak.blog.polityka.pl

Projekt zrealizowany wspólnie z Instytucją Sztuki Ars Cameralis