Wielowątkowa wystawa snuje narracje o poszukiwaniu swojego miejsca, lęku przed przyszłością w obliczu wizji zbliżającej się katastrofy ekologicznej, poszukiwaniu recepty na życie przy zachowaniu pełnej podmiotowości i wolności do samostanowienia. Stanowi też opowieść o relacji z matką jako figurą istotną w procesie odkrywania siebie, jak również dookreślania atawistycznego pragnienia bliskości: nieocenzurowanej, naturalnej i spójnej z potrzebami każdego człowieka. To osobliwe uniwersum stworzone z kilku potrzeb: akceptacji, bezpieczeństwa, kontaktu z naturą, egzystencjalnego komfortu, świadomości korzeni, a przede wszystkim potrzeby bycia z drugim człowiekiem.

Miałem problemy w szkole.

Dzieci wiedziały wcześniej niż ja, że jestem inny.
Bywały okrutne i znały miliony sposobów na upodlenie.
Potrafiły zrobić mi sezon w piekle w tempie spadającej gwiazdy.

Najgorzej było na boisku.

Zawsze strzelałem do nieprawidłowej bramki.
Nie mogłem się skupić.
Wolałem czesać lalki i tym miałem zajęte myśli.
(…)

Namalowałem na ścianie szczytowej mural z kurpiowskiej wycinanki, żeby oswoić ludzi na wsi z dwoma kogutami na jednym gnoju. To nie był wszak standardowy związek spełniający reguły polskiej wsi. Tamte reguły czyniły mnie drugim.

Robiłem co w mojej mocy, żeby się trochę dopasować, wpisać w kontekst.

Przyjmowałem księdza po kolędzie, a moja gosposia z czasem rozwiewała na wsi wszystkie wątpliwości.

W końcu po dwóch latach przestano łamać płoty i krzyczeć z ulicy: Pedały do gazu!

Nie wywieźli mnie na taczce gnoju.

A córka sołtysowej powiedziała nawet do matki:
Mamo, ale ten pan jest całkiem normalny.

Adam Łucki (ur. 1983) - artysta sztuk wizualnych i intermedialnych, scenograf, rysownik. Absolwent Instytutu Sztuk Wizualnych Uniwersytetu w Zielonej Górze. Studiował Historię Sztuki na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Tworzył dla teatru, opery i filmu realizując ponad 30 scenografii. Specjalizuje się w ilustrowaniu twórczości Stanisława Lema. Produkuje i tworzy autorskie akcje artystyczne, instalacje i działania parateatralne. W swojej twórczości porusza tematy wykluczenia, ostracyzmu, heimatu, mistyfikacji, lęku związanego z antropocenem i przymierza z naturą.